abstrakty

Greg Richards, Robert Palmer, The Future Of The Eventful City: Global Trends And New Models Of Eventfulness [w:] tychże, Eventful cities. Cultural management and urban revitalisation, Elsevier 2010, ss. 435-472.

Artykuł skupia się na globalnych trendach, które mają wpływ na rozwój miast pod kątem wydarzeń kulturalnych, takich jak zagrożenie środowiska naturalnego, rozwój technologiczny, zmiany społeczno-demograficzne, trendy kulturowe czy ciągłe wahania ekonomii światowej (analizuje pozytywne i negatywne skutki załamania gospodarki). Bierze także pod uwagę trendy wewnętrzne (internal trends) - finansowanie, polityka państwa oraz interesy odbiorców. Wszystko to jest obrazowane wieloma, zarówno dobrymi, jak i nieudanymi praktykami z całego świata.
Autor postuluje zwiększenie liczby badań w obszarze działań (kulturalnych i nie tylko) danego miasta, mających znaleźć odpowiedzi na pytania dotyczące wpływu danego wydarzenia na wizerunek miasta jako miejsca wielu wydarzeń (i na odwrót) oraz wpływu wydarzenia na grupy interesariuszy (i na odwrót). Przewidując przyszłość takiego miasta, autor zwraca uwagę na konieczność tworzenia jego spójnej polityki kulturalnej i planowania, budowania swojego portfolio i marki. Opisuje przy tym różne funkcje, jakie festiwal/wydarzenie może przyjąć (tj. w jaki sposób może być użyteczny dla miasta). Autor wróży także zacieranie granic między właściwą treścią festiwali, które, wg niego, w przyszłości będą stanowiły raczej miks różnych sztuk, co więcej - festiwale te będą odbywały się w coraz to nowych, adaptowanych na ich potrzeby przestrzeniach.
Na koniec, w artykule podkreślona zostaje zasada sprzedanie wydarzenia to sprzedanie miasta; miasto nie jest już tylko "opakowaniem" dla wydarzenia, ono jest samym wydarzeniem, w które zarówno władze, mieszkańcy, jak i organizatorzy muszą być na równi zaangażowani.

Artykuł dostępny dzięki wyszukiwarce biblioteki Uniwersytetu Królowej Małgorzaty w Edynburgu.


Maria Berza, Dziedzictwo, rewitalizacja i różnorodność kulturowa. Doświadczenia Rumunii [w:] Dziedzictwo kulturowe w XXI wieku. Szanse i wyzwania, red. nauk. Monika A. Murzyn, Jacek Purchla, MCK, Kraków 2007, ss. 259-269.

Autorka opisuje w jaki sposób zmiany ostatnich dziesięcioleci wpływają na konieczność interpretowania na nowo dziedzictwa kulturowego. Na początku przytacza najważniejsze dokumenty i konferencje ONZ i UNESCO w tej dziedzinie. Skupiają się one na potrzebie ciągłego angażowania społeczności lokalnej w opiekę nad dziedzictwem oraz podkreślają konieczność płynnego zespolenia polityki ochrony dziedzictwa z linią rozwoju ekonomicznego, społecznego i kulturowego danego społeczeństwa. Autorka zwraca uwagę jak szczególnie istotna była ta idea dla państw postkomunistycznych, które musiały zerwać z polityką manipulacji i nauczyć się na nowo kształtować rzeczywistość podług europejskich wzorców.
Dobrym tego przykładem jest Rumunia po wyzwoleniu się spod dyktatury Nicolae Ceauşescu, którego prawie ćwierćwiecze "panowania" doprowadziło system ochrony i opieki nad zabytkami i dziedzictwem do ruiny, likwidując wszelkie legalne zajmujące się tym instytucje.
Obecnie, ze względu na brak finansów, program odnowy zabytków nie może liczyć na wsparcie państwa, musi się opierać na darczyńcach, fundacjach, sponsoringu i instytucjach unijnych. Do tej pory udało się zaspokoić jedynie 10% potrzeb.
W dalszej części artykułu, autorka opisuje działalność Fundacji Pro Patrimonio, promującej i dbającej o zachowanie dziedzictwa kulturowego Rumunii poprzez uświadamianie społeczności lokalnej i aktywne jej włączanie w proces ochrony. Szczegółowo przytacza opis wielokulturowego przedsięwzięcia Fundacji pod hasłem DECIDE (Developing Creative Destinations), odbywającego się w pięciu krajach Europy Południowo-Wschodniej. Projekt miał propagować tradycyjne rzemiosło i lokalne osobliwości (odnawiając je i adaptując na potrzeby turystów i społeczności lokalnej przy okazji). Na koniec podsumowane są pozytywne skutki tego programu, m.in. wzrost świadomości dziedzictwa, wzrost tolerancji międzyetnicznej i nawiązanie stałej współpracy między krajami.